Γράφει και φωτογραφίζει η Φένια Τσαγανάκη*

Διακοπές στο Κιργιστάν. Πώς σας ακούγεται η ιδέα; Στους κοντινούς μου ανθρώπους πάντως φάνταζε παράξενη, ιδιόρρυθμη, ανήκουστη, πόσο μάλλον όταν μάθαιναν ότι θα πάω εκεί μόνη μου. Το Κιργιστάν, ή Δημοκρατία της Κιργιζίας, είναι ένα κράτος της κεντρικής Ασίας που δε βρέχεται καθόλου από θάλασσα. Μάλιστα οι περισσότεροι Κιργίσιοι δεν καταφέρνουν να αντικρίσουν την υγρή έκταση ποτέ σε ολόκληρη τη ζωή τους. Τα πανύψηλα επιβλητικά χιονισμένα βουνά, ωστόσο, και οι λίμνες με τα κρυστάλλινα καταγάλανα νερά, καθιστούν την έλλειψη αυτή ήσσονος σημασίας.

Το Κιργιστάν απέκτησε την ανεξαρτησία του το 1991, καθώς αποτελούσε τμήμα της ΕΣΣΔ, ωστόσο το πέρασμα των εκάστοτε λαών κι εθνοτήτων έχει αφήσει ανεξίτηλα τα αποτυπώματά του. Στην περιοχή ζούσαν 40 διαφορετικές φυλές, μια για κάθε ακτίνα όπως μαρτυρά η σημαία τους. Ο Μανάς ήταν εκείνος που ανέλαβε να τις ενώσει και να δημιουργήσει το λαό του Κιργιστάν. Άγαλμα του Μανάς δεσπόζει στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας, Μπισκέκ. Λίγο πιο κάτω, ένα άλλο επιβλητικό άγαλμα κάνει αισθητή την παρουσία του, το άγαλμα ενός ανθρώπου που επηρέασε κι αυτός με τη σειρά του τον ρου της ιστορίας. Δε πρόκειται παρά για τον Βλαντιμίρ Ιλίτς Λένιν.

Από την Κεντρική Ασία έκανε το πέρασμά του ο περιβόητος Τζένγκις Χαν κατά τον 12ο αιώνα, κι ήταν εκείνος που διαμόρφωσε στο μέγιστο την κουλτούρα του κιργίσιου λαού. Καθιέρωσε την παράδοση της γιούρτας, καθιστώντας τους Κιργίσους νομαδικό λαό, τους έδειξε πώς να γητεύουν αετούς και γεράκια, χρησιμοποιώντας τα στο κυνήγι, πώς να ιππεύουν άγρια άλογα και πώς να επιβιώνουν στην απέραντη κι ενίοτε σκληρή στέπα. Τα μογγολικά χαρακτηριστικά είναι ακόμα και σήμερα έκδηλα, κυρίως στα πρόσωπα των ανθρώπων της επαρχίας και λιγότερο στην πρωτεύουσα.

 Οι Κιργίσιοι, φύσει νομαδικός λαός, ζουν σε αρμονία με τη φύση γύρω τους, και ακόμα κι όταν βρίσκονται στις πόλεις κινούνται σε χαλαρούς ρυθμούς, είναι πάντα πράοι και ήρεμοι, δε τσιγκουνεύονται στο χαμόγελο και διακρίνονται για τη φιλοξενία και την ευγένειά τους. Η γλώσσα που μιλούν είναι τουρκικής προέλευσης, καθώς τουρκικά φύλα έκαναν  επίσης το πέρασμά τους από τις στέπες της Κιργιζίας. Μιλούν όμως και τη ρωσική, αφού είναι η lingua franca και χρησιμοποιείται ακόμα στα επίσημα έγγραφα, λόγω της ρωσικής επιβολής.

Γιούρτες μπορεί κανείς να δει σε όλη την επικράτεια, ωστόσο στη λίμνη Σον Κουλ μπορεί να έχει την εμπειρία της διαμονής. Η λίμνη Σον Κουλ βρίσκεται σε υψόμετρο τριών χιλιάδων μέτρων, ανάμεσα σε ψηλές χιονισμένες βουνοκορφές, γύρω από μια απέραντη έκταση στέπας στην οποία βρίσκουν τροφή και καταφύγειο άλογα, γαϊδουράκια, πρόβατα, ακόμα και γιακ. Η διαμονή αυτή αποτέλεσε μοναδική εμπειρία για μένα.

 Έμεινα σε μια οικογένεια που είχε τρεις γιούρτες, μια για τραπεζαρία, μια στην οποία κοιμόταν η οικογένεια και μια στην οποία έμεινα εγώ. Η κουζίνα ήταν στον εξωτερικό χώρο όπου ετοιμάζονταν τα γεύματα ενώ το νερό μετέφερε ένα γαϊδουράκι. Η οικογένεια διέθετε επίσης μερικά πρόβατα και κάθε τόσο έσφαζε ένα από αυτά για να φαγωθεί άμεσα. Ηλεκτρικό δεν υπήρχε, ούτε λοιπές πολυτέλειες, αλλά η επαφή με τη φύση αρκεί για να σε κάνει να νιώθεις αυτάρκης. Το μέρος προσφέρονταν για ατελείωτες βόλτες στις οποίες συναπαντήθηκα πρώτη φορά στη ζωή μου με τα πανέμορφα γιακ. Η αίσθηση της ελευθερίας είναι μοναδική. Κάπως έτσι πρέπει να είναι και ο παράδεισος.

Περιφερόμουν στο χώρο γύρω από τις γιούρτες όταν η οικοδέσποινα με φώναξε να πάω για τσάι. Η εξυπηρέτησή της όμως ήταν εντελώς διεκπεραιωτική. Καθόμουν ήσυχα σε μια γωνιά και παρατηρούσα τους οικοδεσπότες μου πώς πίνουν το τσάι τους, πώς συνομιλούν μεταξύ τους, πώς γελούν, πώς χαίρονται με τα καμώματα των παιδιών τους. Η παρουσία μου δεν έχει καμιά σημασία γι’ αυτούς. Είμαι ένα φάντασμα, δε με προσέχουν καν. Πίνω στα γρήγορα το τσάι μου και φεύγω πάλι έξω, να μη νιώθω βάρος.

Ο ήλιος κοντεύει τώρα προς τη δύση του χαρίζοντας υπέροχα ροζ χρώματα στα βουνά γύρω μου. Κατευθύνομαι προς ένα κοπάδι αλόγων και διαπιστώνω με έκπληξη πως δεν είναι δεμένα. Και τότε ξαφνικά κάποιος έδωσε ένα ανεπαίσθητο σε μένα σήμα και τα άλογα ξεκίνησαν έναν ξέφρενο καλπασμό και άρχισαν να τρέχουν σα τρελά προς την κατεύθυνσή μου. Κοντοστάθηκα λίγο απορημένη. Τα είχε φωνάξει το αφεντικό τους κι εκείνα έτρεχαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν κοντά του. Στο τέλος του κοπαδιού είχε μείνει μια μαμά με το πουλαράκι της που το έσπρωχνε με τη μουσούδα της για να κάνει πιο γρήγορα. Κι εγώ που δεν έχω ζηλέψει ποτέ και τίποτα στη ζωή μου, βρέθηκα εκεί, στον επίγειο παράδεισο της Κιργιζίας να νιώθω στην καρδιά μου το πρωτόγνωρο οδυνηρό τσίμπημα της ζήλιας για ένα άλογο που είχε παρέα το παιδάκι του. 

Τελικά ισχύει απόλυτα. Μόνος σου ούτε στον παράδεισο.

Λίγα λόγια για εμένα…

*Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το Σεπτέμβρη του 1984, κάπως πρόωρα γιατί βιαζόμουν να ανακαλύψω τον κόσμο. Στα 8 μου χρόνια έκανα το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό. Ήταν κάπου στις ιταλικές Άλπεις όταν ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι ο προορισμός της ζωής μου ήταν αν ταξιδέψω. Στα 18 τους ανακοίνωσα πως θα πάω στα καράβια. Δε χάρηκαν με το νέο, έτσι κατέληξα στα αεροπλάνα, εξυπηρετώντας το επιβατικό κοινό στα 32.000 πόδια. Στο μεσοδιάστημα έκανα ένα παιδί, τελείωσα την ιταλική φιλολογία κι εργάστηκα ως διερμηνέας και καθηγήτρια. Μιλάω αγγλικά, ιταλικά, γαλλικά, ισπανικά, ρωσικά και πορτογαλικά.  Στον ελεύθερό μου χρόνο παίζω κλαρινέτο και σκάκι, διαβάζω κλασική λογοτεχνία και ιστορία, παρακολουθώ ασιατικό κινηματογράφο  ή ονειρεύομαι ταξίδια. Έχω ταξιδέψει σε περίπου 60 χώρες, στις περισσότερες με ένα σακίδιο στην πλάτη και μοναδική παρέα το ταξιδιωτικό μου ημερολόγιο. Έχω γράψει ένα βιβλίο με τίτλο “Ταξίδεψα για να σε βρω” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.

https://www.instagram.com/fenia42/

INFO BOX

Για περισσότερες πληροφορίες κάνε click στο αντίστοιχο εικονίδιο!

Κιργιστάν

Ταξίδεψα τον Ιούνιο του 2018

Προτεινόμενοι μήνες να επισκεφτεί κάποιος το Κιργιστάν είναι μόνο οι θερινοί, εφόσον επιθυμεί να καταλύσει σε γιούρτα. Για τη διαμονή σας ξενοδοχεία υπάρχουν για όλα τα βαλάντια.

Ρωτήστε τον ταξιδιωτικό σας πράκτορα για εκδρομικά πακέτα στο Κιργιστάν

To Κιργιστάν είναι τρεις (3) ώρες μπροστά με την Ελλάδα

Πατήστε στο εικονίδιο για online πρόγνωση καιρού

Στη Μπισκέκ θα φτάσετε μέσω Κωνσταντινούπολης με τις αεροπορικές γραμμές Turkish και Pegasus. Ένας άλλος τρόπος είναι με απευθείας πτήση της Ellinair από τη Θεσσαλονίκη στο Αλμάτι του Καζακστάν κι έπειτα ταξί ή λεωφορείο για τη Μπισκέκ. Η απόσταση είναι περίπου 5 ώρες.

Αφήστε μια απάντηση