Γράφει και φωτογραφίζει η Δήμητρα Αλεξανδρή
Η Βουδαπέστη είναι μια πόλη σε δύο κομμάτια: η αρχοντική Βούδα, με τους λόφους και τα κάστρα στην δυτική όχθη και απέναντι, η πιο μοντέρνα Πέστη, γεμάτη ενέργεια και ευρωπαϊκή αύρα. Ανάμεσά τους, ο Δούναβης κυλάει ήρεμα, σαν να κρατά την ισορροπία ανάμεσα στις δύο όχθες.
Στη μέση του ποταμού, το Νησί της Μαργαρίτας μοιάζει να ανήκει και στις δύο όχθες – ή σε καμία. Ένα κομμάτι γης τόσο ήσυχο και πράσινο, που ξεχνάς πως βρίσκεσαι σε πρωτεύουσα.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στην πόλη, αποφασίσαμε να αφιερώσουμε μια ολόκληρη μέρα για να το εξερευνήσουμε πάνω σε δύο ρόδες. Νοικιάσαμε από τη Zed Bikes, μια μικρή τοπική επιχείρηση με άψογη εξυπηρέτηση και ποδήλατα για κάθε στυλ. Ξεκινώντας από την περιοχή Astoria, ακολουθήσαμε τη ροή του ποταμού με θέα τα επιβλητικά κτίρια της πόλης, και κατευθυνθήκαμε προς το σημείο όπου η Βούδα και η Πέστη ενώνονται: στο Νησί της Μαργαρίτας.
Το νησί, που κάποτε λεγόταν Νησί των Κουνελιών, πήρε το σημερινό του όνομα από την πριγκίπισσα Μαργαρίτα, κόρη του βασιλιά Μπέλα Δ΄, η οποία αφιερώθηκε στη μοναστική ζωή και έζησε εκεί. Μέχρι σήμερα, μπορεί κανείς να δει τα ερείπια από εκείνη την εποχή, κρυμμένα ανάμεσα σε καταπράσινους κήπους και ιστορικά μονοπάτια. Αργότερα, κατά την οθωμανική περίοδο, το νησί χρησιμοποιήθηκε στρατηγικά, ενώ από το 1908 και μετά, ανακηρύχθηκε δημόσιος κήπος – ένας τόπος αναψυχής και χαλάρωσης για κατοίκους και επισκέπτες.
Με μήκος 2,5 χιλιομέτρων και έκταση σχεδόν ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο, το Νησί της Μαργαρίτας εκτείνεται ανάμεσα στη γέφυρα Άρπαντ (βόρεια) και τη γέφυρα της Μαργαρίτας (νότια). Παραμένει ουσιαστικά χωρίς αυτοκίνητα – επιτρέπονται μόνο ταξί – γεγονός που το καθιστά πραγματικό καταφύγιο για πεζούς και ποδηλάτες.
Η ποδηλατάδα μας έγινε ακόμα πιο απολαυστική χάρη στη σχεδόν κυκλική διαδρομή που προσφέρει το νησί, με ξεχωριστό χώρο για τρέξιμο παράλληλα με τον ποδηλατόδρομο. Είναι μια διαδρομή φτιαγμένη για όσους αγαπούν την κίνηση, την ηρεμία της φύσης και τις παύσεις με θέα την πόλη. Σαν να βλέπεις τη ζωή της Βουδαπέστης να κυλά σε αργή κίνηση, τόσο κοντά και ταυτόχρονα μακριά.
Καθώς διασχίζαμε το νησί, συναντήσαμε αρκετές παρέες να απολαμβάνουν τη βόλτα τους με τα Bringóhintó – τα χαρακτηριστικά τετράτροχα ποδήλατα, ενώ περάσαμε από το σιντριβάνι με τις μουσικές παραστάσεις και, φυσικά, δεν παραλείψαμε μια στάση στα θερμά Palatinus Strand, με εσωτερικές και εξωτερικές πισίνες για στιγμές χαλάρωσης και ευεξίας.
Λίγο πιο μέσα, μας κέρδισε ο Ιαπωνικός Κήπος – ήρεμος, προσεγμένος, με νούφαρα να επιπλέουν στα νερά, μικρούς καταρράκτες, αγάλματα και σκιά από πυκνά δέντρα. Εκεί, παρέες είχαν απλώσει κουβέρτες και έκαναν πικνίκ – μια εικόνα τόσο συνηθισμένη εδώ, που μοιάζει σχεδόν με άτυπο έθιμο. Πιο πέρα, εντοπίσαμε υπαίθρια μαθήματα γιόγκα και τάι-τσι να γίνονται με φόντο το πράσινο.
Πού και πού, ακούγαμε παιδικά γέλια και το κουδούνισμα ενός ποδηλάτη, ενώ σε κάθε γωνιά παγκάκια και σεζλόνγκ περίμεναν τους επισκέπτες να χαλαρώσουν, να απολαύσουν τη θέα ή απλώς να σταματήσουν για λίγη ξεκούραση. Για όσους δεν είναι τόσο οργανωμένοι, υπάρχουν καντίνες και εστιατόρια που προσφέρουν μικρά γεύματα, καφέδες και δροσερά ροφήματα.
Πριν φύγουμε, βγάλαμε την καθιερωμένη φωτογραφία μπροστά από την πινακίδα “Budapest” – μια τελευταία ανάμνηση από αυτή τη ξεχωριστή απόδραση.
Το Νησί της Μαργαρίτας είναι η ανάσα της Βουδαπέστης. Ένα μέρος που, μόλις βρεθείς εκεί, ξεχνάς πως βρίσκεσαι σε πρωτεύουσα. Αντί για θόρυβο, σε υποδέχεται το κελάηδισμα των πουλιών και το θρόισμα των φύλλων. Κι ίσως, τελικά, αυτό να το νιώθεις καλύτερα πάνω σε δύο ρόδες. Εκεί καταλάβαμε πως η Βουδαπέστη δεν είναι μόνο εντυπωσιακή – είναι και ήσυχη, τρυφερή, ανθρώπινη.
INFO BOX
Για περισσότερες πληροφορίες κάνε click στο αντίστοιχο εικονίδιο!
