Γράφει ο Πάνος Γεωργιάδης
Η «Ευρωπαϊκή» Ελλάς… και η τριτοκοσμική Ουγκάντα…
Η Ουγκάντα είναι μια αφρικανική χώρα για την οποία εμείς οι Έλληνες και μέλη της πολιτισμένης και σύγχρονης «Ευρωπαϊκής οικογένειας», μιλούμε υποτιμητικά και με απαξίωση. Όταν θέλουμε να τονίσουμε την κατάντια και ξεφτίλα μιας κατάστασης, ξεστομίζουμε με υπεροπτικό ύφος το γνωστό…«Ουγκάντα γίναμε!» Το δε κράτος των Σκοπίων, το αναφέρουμε και πάλι υποτιμητικά ως «κρατίδιο»…
Έλληνα πήγαινε στο καθρέπτη…
Είναι απίθανο να δίνουν ακόμη «καθρεπτάκια» στους ιθαγενείς της Ουγκάντα για να τους κοροϊδέψουν. Εμείς όμως εδώ στη Θεσσαλονίκη και τη βόρεια Ελλάδα γενικότερα, θα πρέπει να περάσουμε μια βόλτα από τον καθρέπτη του σπιτιού μας και να δούμε τη φάτσα μας… Και να τη φτύσουμε με όλα όσα ταπεινωτικά ανεχόμαστε και ζούμε από αυτούς που εξουσιάζουν τις ζωές μας. Και αυτό γιατί η «τριτοκοσμική» Ουγκάντα και το κρατίδιο των Σκοπίων είναι πολύ πιο μπροστά από εμάς τους τεμέκ Ευρωπαίους…
«Είναι προτιμότερο να προετοιμαστείς για μια ευκαιρία και να μην την έχεις, παρά να έχεις μια ευκαιρία και να μην είσαι προετοιμασμένος»
(Whitney Young, Αμερικανός εκπαιδευτικός)
Για άλλη μια φορά η Θεσσαλονίκη και η Μακεδονία (η αληθινή), έχασαν μια μεγάλη πολύ μεγάλη ευκαιρία! Και φυσικά όχι από άγνοια… Στο υπό επέκταση και πρόσφατα ανακαινισμένο Αεροδρόμιο “Μακεδονία” στη Θεσσαλονίκη, κρίθηκε πως δεν είναι αναγκαίο να τοποθετήσουν “φυσούνες». Κάτι που θεωρείται αυτονόητο και άκρως απαραίτητο για τα αεροδρόμια του μέλλοντος.
Έτσι η Θεσσαλονίκη της σύγχρονης εποχής και του 21ου αιώνα, που ελπίζει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε τουρισμό κ.α., θα συνεχίσει να προσφέρει ελλιπείς υπηρεσίες. Ειδικά για τους χιλιάδες ή και εκατομμύρια δυνητικούς επιβάτες των επόμενων ετών. Μιλάμε για ηλικιωμένους, μητέρες με βρεφικά καρότσια, άτομα με προσωρινά προβλήματα υγείας αλλά κυρίως τα Άτομα με Αναπηρία.
Αντίθετα με την Ουγκάντα και το «κρατίδιο» των Σκοπίων, που σκέφτονται πρώτα τον άνθρωπο και μετά τα οικονομικά οφέλη… Ειδικά τα Σκόπια είναι μια πόλη πολύ μικρότερη, χωρίς τουρισμό και ιδιαίτερη κίνηση σε σχέση με τη Θεσσαλονίκη, που εξυπηρετεί Χαλκιδική, Πιερία κ.α. Κι όμως με τις υποδομές που βλέπεις εκεί, ¨τρίβεις τα μάτια σου”!
Η προσβασιμότητα των αναπήρων, αποτελεί ένα θέμα το οποίο «πουλάει» αρκετά τα τελευταία χρόνια ειδικά στην Ελλάδα. Τελικά είναι ή όχι αναγκαίες οι φυσούνες σε ένα αεροδρόμιο; Η απάντηση μπορεί να δοθεί τόσο από τους υπευθύνους φορείς αλλά και μέσα από μια προσωπική ταξιδιωτική εμπειρία…
Γιατί δεν μπήκαν φυσούνες στο αεροδρόμιο Mακεδονία; Η επίσημη απάντηση της Fraport.
Πριν γραφτεί το συγκεκριμένο άρθρο, θεωρήσαμε πως πρέπει να μάθουμε και την επίσημη τοποθέτηση της Fraport. Διαβάστε και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα:
Αγαπητέ κύριε Γεωργιάδη,
Ευχαριστούμε που επικοινωνήσατε μαζί μας.
Αρχικά θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι η ικανοποίηση των αναγκών των επιβατών και η άνεση τους κατά τη διάρκεια της παραμονής τους τόσο στις εγκαταστάσεις των τερματικών σταθμών όσο και στους εξωτερικούς χώρους του αεροδρομίου είναι υψηλή προτεραιότητά μας, ιδίως για άτομα που χρήζουν συνδρομής, όπως οι επιβάτες με μειωμένη κινητικότητα.
Αναφορικά με τα σχόλιά σας, παρακαλούμε επιτρέψτε μας να παραθέσουμε τα ακόλουθα.
Η Fraport Greece οδεύει προς την ολοκλήρωση των επικείμενων έργων ανακαίνισης και επέκτασης στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης «Μακεδονία» βάσει ενός εμπεριστατωμένου σχεδίου που είχε καταθέσει στις αρμόδιες Κρατικές Αρχές και είχε λάβει σχετική έγκριση. Το σχέδιο αυτό είχε βασιστεί σε προδιαγραφές, πρότυπα, συστάσεις και πρακτικές Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Εθνικών Οργανισμών και Αρχών. Αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένες παροχές και υποδομές, όπως ειδικά διαγραμμισμένες θέσεις προσωρινής στάθμευσης κοντά στις εισόδους των αεροσταθμών, ειδικές θέσεις στάθμευσης μακράς διάρκειας, ράμπες για τη διευκόλυνσής της μετακίνησης, ειδικοί διάδρομοι για άτομα με δυσχέρεια όρασης, ειδικά σχεδιασμένοι ανελκυστήρες, ειδικά σχεδιασμένες τουαλέτες με ειδικό σύστημα ενδοεπικοινωνίας για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, ειδικό φωτισμό, σύγχρονα συστήματα δημόσιων αναγγελιών και φωνητικού συναγερμού. Εντός των προσεχών μηνών, το αεροδρόμιο θα παρέχει επίσης ειδικά διακριτά γραφεία εξυπηρέτησης και αναμονής ατόμων με μειωμένη κινητικότητα καθώς και ειδικές συσκευές επικοινωνίας με τα γραφεία αυτά από τους εξωτερικούς χώρους του αεροδρομίου.
Όσον αφορά στην κατασκευή γεφυρών επιβίβασης/αποβίβασης επιβατών (φυσούνες), θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι ο εξοπλισμός αυτός διευκολύνει την επιχειρησιακή λειτουργία ενός αεροδρομίου εφόσον αυτό κρίνεται αναγκαίο σε σχέση με διάφορες παραμέτρους (π.χ. τύποι /μεγέθη αεροσκαφών που εξυπηρετούνται, διαθεσιμότητα και διάταξη εγκαταστάσεων κ.α.) και δε σχετίζεται με την ασφάλεια ή το επίπεδο εξυπηρέτησης επιβατών με μειωμένη κινητικότητα. Παρακαλούμε σημειώστε ότι, για ορισμένες κατηγορίες αεροσκαφών, η κίνηση επιβατών με μειωμένη κινητικότητα σε φυσούνα μπορεί να κριθεί επικίνδυνη με συνέπεια να χρειάζονται άλλα μέσα για την επιβίβασή/αποβίβασή τους, όπως ειδικό ανυψωτικό μηχάνημα. Συνεπώς, η έλλειψη γεφυρών δεν εμποδίζει την προσβασιμότητα επιβατών με μειωμένη κινητικότητα καθώς διατίθενται ειδικά σχεδιασμένοι και ευρύχωροι ανελκυστήρες για άτομα που χρήζουν συνδρομής.
Επιπρόσθετα, ο εξοπλισμός και τα μέσα μεταφοράς προς/από τα αεροσκάφη ελέγχονται τακτικά, για την ορθή λειτουργία τους και την προβλεπόμενη συντήρησή τους. Το προσωπικό των παρόχων υπηρεσιών συνδρομής σε άτομα με μειωμένη κινητικότητα είναι πλήρως καταρτισμένο και εκπαιδευμένο για την εκτέλεση των απαιτούμενων καθηκόντων. Το προσωπικό της εταιρίας μας καθημερινά εποπτεύει την εξυπηρέτηση που λαμβάνουν οι επιβάτες με μειωμένη κινητικότητα τόσο για τους χρόνους απόκρισης όσο και για το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Κρίνουμε επίσης αναγκαίο να σημειώσουμε ότι η εταιρεία μας διατηρεί άριστη συνεργασία με την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑΜΕΑ). Μέσω της συνεργασίας αυτής εξετάζονται και σχεδιάζονται προτάσεις βελτίωσης τόσο για τις εγκαταστάσεις όσο και για το επίπεδο εξυπηρέτησης. Αξίζει επιπλέον να σημειωθεί ότι η εταιρία μας έχει επιδείξει έντονο ενδιαφέρον και για συμμετοχή σε σχετικά ερευνητικά προγράμματα.
Ολοκληρώνοντας, επιθυμούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι τόσο εμείς όσοι και οι συνεργαζόμενοι φορείς του αεροδρομίου, στοχεύουμε στην εξυπηρέτηση των αναγκών των επιβατών με τον πλέον ασφαλή, αποτελεσματικό κι ενδεδειγμένο τρόπο.
Ευχαριστούμε θερμά για την ευκαιρία που μας έχει δοθεί, με αφορμή το μήνυμά σας, για την παρουσίαση των έργων που έχουν ήδη εκπονηθεί αλλά και που σύντομα θα είναι διαθέσιμα σε μια μερίδα του επιβατικού κοινού, η οποία συγκεντρώνει το έντονο ενδιαφέρον μας και ενισχύει ακόμη περισσότερο τις προσπάθειες μας ώστε το ταξίδι με αεροπλάνο να είναι προσιτό και προσβάσιμο από όλους.
Με εκτίμηση
Η προσωπική μου εμπειρία με φυσούνα ή χωρίς…
Ήταν το 2008 όταν μεταβήκαμε οικογενειακώς από τη Θεσσαλονίκη στη Στουτγάρδη. Μόνο που το ένα μέλος ήταν πάνω σε αναπηρικό αμαξίδιο. Με την άφιξή μας στο «Μακεδονία» ήρθε η πρώτη ευχάριστη έκπληξη. Τρεις (3), ναι τρεις ευγενικότατοι και εξυπηρετικότατοι υπάλληλοι του αεροδρομίου μας παρέλαβαν και κάναμε Check-in κατά προτεραιότητα. Οι κινήσεις και ενέργειές τους ήταν σεμνές, ανθρώπινες, υποδειγματικές.
Κάπου εκεί τελείωσαν και τα ευχάριστα νέα, αφού αν και οι εργαζόμενοι έκαναν ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό ώστε να μας επιβιβάσουν άνετα στο αεροσκάφος με το ειδικό όχημα, ωστόσο εμείς νιώσαμε όχι μόνο άβολα αλλά θα λέγαμε πως ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά. Καλύτερα να πας με τα πόδια κατευθείαν με το καρότσι προς το αεροπλάνο, παρά να ζήσεις αυτή την ψυχοφθόρα, κουραστική και ταπεινωτική διαδικασία που ζήσαμε εμείς.
Διότι πρέπει να περιμένεις έξω στη βροχή, το κρύο, τη ζέστη, τον ήλιο, μέχρι να έρθει το όχημα, να ξαναπεριμένεις μέχρι να κατεβεί και να ανεβεί το «ασανσέρ» του οχήματος. Όταν δε μπεις μέσα στο «ψυχρό» κουβούκλιο που τρίζουν όλα, με το αιρκοντίσιον να μην μπορεί να κάνει πολλά σε περίπτωση που κάνει κρύο ή ζέστη, τότε λες μέσα σου : «Τι ζω θεούλη μου; Αυτό δεν είναι εξυπηρέτηση, αυτό είναι ΤΙΜΩΡΙΑ, είναι ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ, είναι ΠΡΟΣΒΟΛΗ της ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ.» Κάτι το οποίο συμβαίνει μέχρι και σήμερα φυσικά…
Το μαρτύριο φυσικά δεν τελειώνει εκεί αφού φτάνοντας το όχημα στο αεροσκάφος πρέπει να ευθυγραμμιστεί ξανά με τη πόρτα. Να ξαναπεριμένεις να ανοίξουν οι αεροσυνοδοί την πόρτα αφού εκείνη την ώρα έχουν ταυτόχρονα κι άλλες διαδικασίες να εκτελέσουν. Εμείς τότε περιμέναμε 5-10 λεπτά επιπλέον μέσα στον άχαρο θάλαμο. Μόνοι κι έρημοι…
Συμπερασματικά ζήσαμε την όλη διαδικασία με πολύ αρνητικά συναισθήματα. Κι ευτυχώς εκείνη την ημέρα είχε καλό καιρό. Φτάνοντας στον πολιτισμό -τη Γερμανία και τη Στουτγάρδη δηλαδή- αλλά και όταν επιστρέψαμε στη Θεσσαλονίκη, χρησιμοποιήσαμε φυσούνες και δεν καταλάβαμε απολύτως τίποτα σε θέμα ταλαιπωρίας. Σε μια υποτιθέμενη ενωμένη Ευρώπη… δύο ταχυτήτων…
Τυχαία βγάλαμε και μια προφητική φωτογραφία (στη Στουτγάρδη) όπου ο νεαρός ανάπηρος παρά τον πολύ χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, έβλεπε τη φυσούνα απορημένος, προβληματισμένος αλλά και με χαρά! Σαν να έλεγε από μέσα του:
«Τουλάχιστον τώρα θα φύγουμε σαν άνθρωποι, αλλά να δούμε πως θα ξαναπεράσουμε το μαρτύριο αποβίβασης όταν γυρίσουμε στη Θεσσαλονίκη …»
INFO BOX
Για περισσότερες πληροφορίες κάνε click στο αντίστοιχο εικονίδιο!
