Κόσοβο:
Ανακαλύπτοντας ένα διαφορετικό πρόσωπο των Βαλκανίων

Ξεκινώντας ένα Σάββατο πρωί από τη Θεσσαλονίκη με την παρέα του IOLE Travel, δεν είχα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου για το τι να περιμένω από το ταξίδι στο Κόσοβο. Ίσως, χωρίς να το καταλαβαίνω, το είχα χαρακτηρίσει μέσα μου ως τη «γκρίζα ζώνη» των Βαλκανίων – έναν προορισμό που δεν είχα σκεφτεί ποτέ να γνωρίσω από κοντά. Καθώς όμως περνούσαμε τα σύνορα, η εικόνα άρχισε να αλλάζει. Το πρόσφατα κατασκευασμένο εθνικό δίκτυο, με τα εντυπωσιακά flyovers να διατρέχουν τα βουνά, έκανε τη διαδρομή απρόσμενα άνετη και μου έδωσε την πρώτη αίσθηση μιας περιοχής που κοιτάζει μπροστά.

Η πρώτη μας στάση ήταν στον Εθνικό Δρυμό Sharr, έναν τόπο απλωμένο ανάμεσα σε βουνά που εναλλάσσονταν με ορεινά χωριά και καθαρό αέρα. Καθώς η ξεναγός μας μιλούσε για την ιστορία του τόπου, άρχισα να συνειδητοποιώ γιατί οι περισσότεροι έχουμε συνδέσει το Κόσοβο με κάτι αινιγματικό, σχεδόν άγνωστο. Οι εικόνες των καταπράσινων πλαγιών, οι άνθρωποι που μαζεύονταν για πικ νικ και η απλότητα της ζωής εκεί είχαν μια ηρεμία που δεν περίμενα να βρω.

Σε μια πλαγιά του βουνού, λίγο πριν το ξενοδοχείο–θέρετρο Sharri, συναντήσαμε ένα μικρό παζάρι, γνωστό για το τοπικό του μέλι. Ο ήλιος ζέσταινε το τοπίο, και ο κόσμος είχε απλωθεί στις πλαγιές με καλάθια και κουβέρτες, απολαμβάνοντας τη μέρα. Κοιτώντας τα βουνά, σκέφτηκα πως τον χειμώνα το τοπίο αυτό θα μπορούσε να σταθεί επάξια δίπλα σε άλλους γνωστούς ορεινούς προορισμούς.

Το Prizren ήταν ο επόμενος σταθμός και, όπως αποδείχθηκε, όχι τυχαία η πολιτιστική του πρωτεύουσα. Μια πόλη με γραφικά σοκάκια, όπου ο ποταμός Bistrica τη διασχίζει και οι πέτρινες γέφυρες ενώνουν τις δύο όχθες της. Η ατμόσφαιρα έχει κάτι από Ανατολή, αλλά και μια ιδιαίτερη αρμονία διαφορετικών πολιτισμών και θρησκειών, οι οποίες συνυπάρχουν – απ’ όσο κατάλαβα – χωρίς εντάσεις. Επισκεφθήκαμε την Παναγία των Λιεβίσκα, μια από τις παλαιότερες ορθόδοξες εκκλησίες της περιοχής· παρακολουθήσαμε από μακριά το γλέντι ενός αλβανικού γάμου, μπήκαμε σε έναν τούρκικο τεκέ και δοκιμάσαμε γεύσεις που δύσκολα θα ξεχάσω. Στο κέντρο της πόλης, το μεγάλο τζαμί στεκόταν επιβλητικό, θυμίζοντας το πολυεπίπεδο παρελθόν του τόπου.

Η Pristina, η πρωτεύουσα, μου φάνηκε σαν ένα καζάνι επιρροών – αναμείξεις Ανατολής και Δύσης, παλιού και νέου. Παρ’ όλα αυτά, περπατώντας στους δρόμους της, ένιωσα ασφάλεια και οικειότητα. Αργότερα, στη νυχτερινή μας έξοδο με την παρέα, διασκεδάσαμε με ζωντανή μουσική και όμορφη ατμόσφαιρα. Οι ντόπιοι, χαμογελαστοί και φιλικοί, έδιναν την αίσθηση πως ήθελαν να μοιραστούν τη χαρά τους με όλους γύρω τους.

Φεύγοντας, συνειδητοποίησα ότι το ταξίδι αυτό δεν ήταν απλώς μια εξόρμηση σε έναν προορισμό που αγνοούσα. Ήταν μια ευκαιρία να καταρρίψω στερεότυπα, να δω πέρα από τα όρια που είχα στο μυαλό μου και να ανακαλύψω μια γη που, αν και αινιγματική, κρύβει αυθεντικότητα και φιλοξενία. Ένα ταξίδι διαφορετικό, που μου θύμισε ότι τα καλύτερα βιώνονται όταν έχεις μαζί σου μια καλή παρέα – όπως εκείνη του IOLE Travel.

Info: Αν και το Κοσσυφοπέδιο δεν βρίσκεται στην Ευρωζώνη και τη Ε.Ε., ωστόσο το επίσημο νόμισμα είναι το ευρώ.