Οι απαγορεύσεις και το κλείσιμο των μαγαζιών από το Μάρτιο λόγω του κορονοϊού, έβγαλαν πολύ κόσμο στους δρόμους έστω για έναν απλό περίπατο. Για ταξίδια φυσικά ούτε λόγος…
 
 Στην πόλη που ζω το Κιλκίς, ο ανοιξιάτικος ήλιος του Απριλίου 2020 και η πολύ καλή θερμοκρασία, δημιούργησαν μια θαυμάσια ημέρα ιδανική για βόλτα.
 
 Στα περίχωρα της πόλης συναντώ ένα ζευγάρι ηλικιωμένων ηλικίας 70-75 περίπου, ίσως και παραπάνω ο άντρας. Παρατηρώντας τους από μακριά, έκπληκτος διαπιστώνω πως κρατιούνται σφιχτά χέρι-χέρι! Και όχι μόνο αυτό αλλά τα κουνάνε, τα σηκώνουν, παίζουν μεταξύ τους σαν μικρά παιδάκια.
 
 Η εικόνα τους είναι άκρως συγκινητική. Μου έρχεται να τους αγκαλιάσω και να τους φιλήσω για το υπέροχο θέαμα που μου προσφέρουν άθελά τους. Θέλω όμως και να τους φωτογραφήσω με το κινητό από μπροστά αλλά ντρέπομαι. Θέλω να αποτυπώσω αυτή τη -σπάνια στις ημέρες μας- στιγμή αγνής αγάπης δύο ηλικιωμένων ανθρώπων, αλλά και να τη μοιραστώ με άλλους.
 
 Αν και μου είναι άγνωστοι, τους καλημερίζω αλλά και παίρνω το θάρρος να τους εκφράζω το θαυμασμό μου για την τόσο απλή αλλά και τόσο “τεράστια” σε μηνύματα κίνησή τους.
 
 Γελούν με την ψυχή τους και η κυρία μου λέει λίγο ναζιάρικα, λίγο με παράπονο: ” Μα του πονάει το χέρι του! Τι να τον κάνω; Μία τον χαϊδεύω, μία τον τρίβω μήπως και του περάσει ο πόνος στο χέρι!” Ο άντρας έχει μια έκφραση που “γελάνε και τα μουστάκια του”, για την τρυφερότητα και αγάπη της συντρόφου του προς αυτόν.
 
 Αυτό το άγνωστο, μα τόσο γλυκό ηλικιωμένο ζευγαράκι δεν με συγκίνησε απλά. Με προβλημάτισε, με έβαλε σε σκέψεις, με ταπείνωσε. Μέσα σε μόλις 1-2 λεπτά της ώρας, κάνοντας απλά το αυτονόητο, δίδαξε στη δική μου γενιά πως η αγάπη είναι πράξεις, η αγάπη είναι στιγμές, η αγάπη είναι απλή.
 
 Η δική μου γενιά δυστυχώς σε ότι αφορά τις σχέσεις είναι μόνο υψηλή ανάλυση, πολλά λόγια και άφθονη θεωρία. Και πολύς εγωισμός… Οι άγνωστοι συνδημότες μου, χάθηκαν στα δρομάκια συνεχίζοντας τον περίπατό τους. Χέρι-χέρι και παίζοντας σαν νήπια.
 
 Και αυτή να συνεχίζει να του τρίβει το χέρι για να μην πονά. Αυτός…

Αφήστε μια απάντηση